dzwonić II
uderzać w coś lub czymś, wywołując metaliczny dźwięk
Gdy w nię dzwonił, znak dawał, że miał głos zabierać (I) I wnet sierpy gromadnie dzwoniące We zbożach i grabliska suwane po łące Ucichły i stanęły (I) Tu wydobył z kieszeni garść kul, dzwonił niemi (VII) Już aż po szybach dworu zaczynają dzwonić (IX). Już włożył mundur siny z polskiemi wyłogi I ciągnął krzywą szablę, i dzwonił w ostrogi (IX).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Cechy spostrzegane narządami zmysłu ↔ Słuchem